تست پایداری حرارتی از پارامترهای بسیار مهم در تبیین کارایی مواد و قطعات پلیمری زمان اکسیداسیون القایی است. تست OIT یک اندازه‌گیری کیفی درجه پایداری مواد مورد آزمایش است که می‌تواند به عنوان یکی از آزمون‌های کنترل کیفی مواد اولیه و محصول بکار رود. تغییرات فیزیکی و شیمیایی مواد با اثرات حرارتی همراه است. این تغییرات گرماگیر یا گرمازا بیانگر آنتالپی آزاد شده در واکنش بوده و دستگاه گرماسنج روبشی تفاضلی اختلاف فلاکس حرارتی بین نمونه و مواد مرجع را نسبت به دما و یا زمان در شرایط حرارت دهی مشابه اندازه گیری می‌کند. این اختلاف فلاکس در قالب آنتالپی واکنش و توسط نمودار آنتالپی نسبت به دما یا زمان دنبال می‌شود. به منظور اندازه‌گیری زمان اکسیداسیون القایی برنامه گرم کردن نمونه‌ها تحت جریان نیتروژن با نرخ جریان ml/min 5±50 از دمای محیط به دمای ℃200 با سرعت C/min 20 آغاز نموده و پس از باقی ماندن نمونه‌ها حدود 3 دقیقه در دمای تنظیم شده، گاز اکسیژن با شدت ml/min 5±50 وارد می‌شود. فاصله زمانی بین ورود اکسیژن به سیستم تا شروع اکسایش را دوره القا می‌نامند.  در تست پایداری حرارتی پایان دوره القا با افزایش شدید گرمای آزاد شده از نمونه مشخص می‌شود. این تست برای منهول‌های تولید شده به روش روتاری مولدینگ بیش از 10 دقیقه است. در صورتی که در تست پایداری حرارتی مدت زمان القا اکسایش کمتر از 10 دقیقه باشد می‌توان نتیجه گرفت:

دما یا مدت زمان پخت مواد در کوره بالا بوده و این امر باعث سوختگی قطعه و در نتیجه شکستن پیوند بین زنجیره‌های مولکولی شده است.
استفاده از مواد درجه دو یا ضایعات
هر کدام از این عوامل باعث پایین آمدن مدت زمان القا اکسایش و در نتیجه کاهش مقاومت محصول در برابر مواد اسیدی، حرارت و … می‌گردد.